Podejście relacyjno-rozwojowe

Terapeuta relacyjno-rozwojowy jest pełen uważności, otwartości i zaciekawienia osobą, której towarzyszy w jej rozwoju, szanuje jej godność i podmiotowość.

Jesteśmy przekonani, że miarą naszego profesjonalizmu jest umiejętność nawiązywania z nimi pozytywnej i autentycznej relacji. Relacja ta, to specyficzny rodzaj więzi, spotkanie pomiędzy osobą wspierającą i wspieraną, w którym terapeuta odwołuje się do naturalnych predyspozycji i zainteresowań swojego klienta lub ucznia.

Jakość relacji związana jest ściśle z jakością komunikacji. Za podstawowy model komunikacji uznajemy wzorzec responsywny, w którym terapeuta lub nauczyciel potrafi być uważnym, czyli słuchać, obserwować, czekać i adekwatnie odpowiadać na sygnały wysyłane przez tego, którego wspiera lub uczy.

W terapii i nauczaniu ważna jest dla nas próba spojrzenia na świat oczyma drugiego człowieka, zrozumienia jego emocji, myśli, potrzeb i intencji.

Chcemy aby wszystkie trafiające do nas jako terapeutów i nauczycieli osoby otrzymały wsparcie w budowaniu pozytywnych relacji z otoczeniem społecznym oraz w aktywnym i samodzielnym wyznaczaniu i realizowaniu własnych celów.

Odnosimy się tutaj do trzech podstawowych potrzeb, jakich doświadcza każdy człowiek; potrzeby relacji, autonomii i kompetencji. Podejście relacyjne z najwyższą powagą traktuje te potrzeby u osób szukających wsparcia, bez względu na ich wiek, stopień sprawności i wszelkie inne uwarunkowania. Kierowanie się indywidualnymi potrzebami, predyspozycjami i zainteresowaniami wspieranego pomaga mu znaleźć w sobie odwagę i motywację do odkrywania nowych obszarów własnej i wspólnej działalności.

Zdajemy sobie sprawę, że istotne jest pytanie o balans pomiędzy potrzebami  osoby wspieranej, a oczekiwaniami osoby wspierającej. Terapeuta lub nauczyciel mają prawo do wyrażania swoich oczekiwań po starannym poznaniu i uwzględnieniu perspektywy osoby, którą wspierają.

Widzimy istotną rolę sposobu zarządzania i postawy kierownictwa placówek w kształtowaniu prawidłowych wzorców komunikacji i odpowiedniego klimatu emocjonalnego pomiędzy zatrudnionymi pracownikami.

Wszyscy którym towarzyszymy, powinni mieć przekonanie, że jesteśmy autentycznie ich sojusznikami. Tylko wówczas cała nasza specjalistyczna wiedza i doświadczenie będą dla nich przydatne i użyteczne.